Pffff ... eindelijk, ik heb er eentje te pakken: een calvarieberg in een fles!
In het reisblog over Slovenië schreef ik er al over, maar laat dit onderwerp vandaag nog maar eens de revue passeren vanwege dit heuglijke feit.
In tegenstelling tot een tafereeltje onder een stolp, alwaar een stilleventje met gemak op de bodem in elkaar gezet kan worden, gaan alle items hier eerst door de hals. Een geduldwerkje voor
lange winteravonden dat vooral gebezigd werd in Zuid Duitsland en Oostenrijk in de 19e en begin 20e eeuw en daar dan ook 'Geduldsflasche' genoemd werd en wordt. Wordt, want er zijn nog steeds
flessen in omloop met de meest uiteenlopende niet-christelijke stilleventjes.
Het tafereel op bijgaande foto's gaat over de kruisiging met alle aanverwante attributen, de 'armata christi' genaamd:
het kruis, een trap, hamer en nijptang, de spijkers, een lans, een stok met een vochtige doek en een plaatje INRI bevinden zich in mijn exemplaar en de figuren Jezus en Maria. In een uitgebreidere versie zie je soms ook nog dobbelsteentjes, een haan en de doek van Veronica met het gelaat van Jezus.
De fles doet mij, en wellicht jullie ook, herinneren aan het scheepje in een fles. Mijn vader maakte er in zijn jonge jaren ook een maar helaas is de fles verdwenen. Ik zie hem nog voor me: een
liggend exemplaar op een houten standaardje; de binnenkant eerst kunstig voorzien van een stukje dreigende grijze wolkenlucht en daaronder woeste zeegroene baren met witte kopjes in olieverf
waarop een bootje met zes of acht zeiltjes lag te balanceren.
Het stond tussen alle oude attributen op mijn zolderkamer die ik van uit de weggooigrage handen van de rest van het gezin wist te redden, als daar zijn (of liever gezegd: waren) het eerste rode
draagbare pickupkoffertje van Philips. Een skai leren rood koffertje met een harde deksel en de binnenkant lichtgeel gekleurd kunststof met een rubber matje in 45 toerenformaat. Verder een
oud kinderleesboek van mijn oma: 'Verschoppelingetje', en een oud beduimeld boekje over Maria Goretti. Een sierdoekje met wajangpoppetjes wat mijn oom uit (die vreselijke oorlog uit Indonesië mee
had gebracht) en die ik als ondergrond gebruikte om mijn zelf gevonden schedeltjes uit te stallen en als ik even goed na blijf denken komen er vast nog wel meer dingen naar boven uit mijn
'museum'.
De fles heeft het helaas niet overleefd maar de herinnering er aan wel.
Soms legde ik de fles op mijn hoofdkussen en een flauw schemerlichtje op de achtergrond zorgde voor de nodige diepte om in andere sferen te komen: net een tikje gezonder dan het mobiele
nachtelijk verkeer waarmee menig kind zich momenteel vermaakt.
Bijgaande foto is niet mijn vader, maar Gerrit Huisman uit Hardinxfeld die al meer dan 56 jaar van dit soort flessen maakt. (foto AD 2016)
Overigens is er ook een bootjes-in-flessenmuseum, waar met regelmaat iemand aanwezig is die de kunst van het bottelen demonstreert:
Zuiderspui 1
Enkhuizen
tel. 0228-318583
Dinsdag t/m zondag van 12:00 tot 17:00 (openingstijden zijn van enkele jaren geleden, dus even informeren van tevoren)
Reactie schrijven